ถ้าใครได้เคยทำโครงการใหญ่ จะรู้ว่าก่อนโครงการใหญ่เนี่ย วุ่นวายสุดๆ ... เพราะมีเรื่องโน่นเรื่องนี้ให้เตรียมเยอะแยะมากมาย เตรียมยังไงก็ไม่หมด ตั้งแต่เปิดโรงงานนรก ส่งจดหมายไปตามโรงเรียน โทรตามนักเรียน จัดบัตร ลงทะเบียน คัดเลือก ไปจนกระทั่งประสานทำเรื่องของบ และตึกที่จะใช้เรียน...
ปีนั้น... มีไปติดต่อคลื่นวิทยุเพื่อการศึกษา ให้ออกโฆษณาประชาสัมพันธ์ด้วย... เป็นวิธีที่เนียนที่สุดแล้วในตอนนั้น ถ้าเป็นสมัยนี้คงบอกว่า เอาท์ไปนานแล้วเพ่ ออกโฆษณาทางวิทยุเนี่ย...
แต่มันก็ได้ผล... เพราะเราไม่ได้หวังให้นักเรียนฟัง แต่หวังให้อาจารย์หรือผุ้ปกครองฟัง แล้วกระจายข่าวต่อๆ ไปถึงน้องๆ ...
เรามาว่ากันในมุมมองของการสอนกันดีกว่า... ขืนเล่ามันทุกมุม เล่าจนพรุ่งนี้ก็ไม่หมด
ทางด้านการสอนก็ต้องเตรียมตัวกันหนักหน่วงเหมือนกัน ... ปัญหาหลักๆ ที่ต้องเจออยู่ตลอดเวลาก็คือเรื่องของการเปลี่ยนตารางสอน...
ด้วยความที่ว่า ประสบการณ์ที่ผ่านมาของพี่ทั้งสองครั้งเป็นการไปออนทัวร์ต่างจังหวัด จะมีคนขาดคนชิ่งกี่คนมันเห็นกันได้ชัดๆ อยู่แล้ว ทำให้มีเวลาเตรียมตัวรับมือได้ทัน... จะสลับตัวกลับผลัดไหนไปกลับยังไง สามารถโยกย้ายได้ไม่ยาก แต่ว่า คราวนี้อยู่ในกรุงเทพฯ ยิ่งใกล้ชีวิตปกติประจำวันมากเท่าไหร่ ปัญหาส่วนตัวก็ตามมามากขึ้นเป็นเงาตามตัวเท่านั้น
บางคนขอสอนเฉพาะเช้า บางคนขอสอนตอนบ่าย มีบ้างขอเปลีี่ยนวัน เปลี่ยนบทสอน ติดธุระบ้าง... นี่ยังไม่นับปัญหามาเข้าสอนคาบเช้าตอนแปดโมงไม่ทันตอนเปิดโครงการแล้ว...
คนต้องรับหน้าที่จัดการเรื่องนี้ก็คือการสอนโดยตรง... ด้วยว่า สามวิชา สิบหกวัน สี่ห้อง ต้องให้จบทุกบทมันเป็นตารางที่ไม่มีที่ให้ดิ้นอยู่แล้ว แค่เปลี่ยนตารางกันเล็กๆ น้อยๆ นี่มันก็กระเทือนไปถึงภาพรวมแบบหลีกเลี่ยงไม่ได้ ประมาณเด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาว...
พี่กับพี่เลอ... ก็ต้องจัดการให้ภาพรวมมันออกมาได้แบบชิลๆ ติดต่อคนโน้นคนนี้ ขอโทษขอโพยแบบบัวไม่ให้ช้ำน้ำไม่ให้ขุ่น ... เซอร์วิสมายด์สำคัญจริงๆ กับการทำหน้าที่นี้
เพิ่งรู้กับตัวเองว่า... งานออร์แกไนซ์มันยากแบบนี้นี่เอง...
บางครั้งที่ต่อให้ตีลังกาคิดยังไงก็หาทางไปไม่ได้กับการแก้ตารางแบบที่คนสอนเค้า request มา ก็จำเป็นต้องใช้ท่าไม้่ตาย วิชาเดียวแบ่งสอนกันสองคน รับไปคนละสองห้อง ... ถึงไม่ค่อยอยากจะให้มีแบบนี้นัก เพราะน้องๆ อาจเกิดการเปรียบเทียบขึ้นว่า ... อยากเรียนกับคนโน้นคนนี้แทน... แต่บางครั้งก็จำเป็น
พี่กับพี่เลอ พยายามแก้ปัญหากันเองก่อนที่จะปรึกษาพี่เพียวกับพี่มิติ เพราะตอนนั้นเห็นพี่สองคนวุ่นวายกับงานในภาคมาก... แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมาประชุมแทบทุกครั้ง...
อีกเรื่องหนึ่งที่วุ่นวายไม่แพ้กัน... (แต่พี่ชอบกว่ามากกก) คือเรื่องของการเทรนการสอน.... ที่พี่ต้องนัดน้องๆ ทุกคนเข้าเทรนกันเต็มเหนี่ยว.... กว่าทุกครั้ง.... เพราะโครงการใหญ่ มีรายละเอียดที่ต้องเก็บเหนือกว่าออนทัวร์มาก การดึงน้องๆ 300 คนให้อยู่กับเราตลอดสองชั่วโมงครึ่ง ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย...
แต่ก็ไม่หนักหนา... เพราะตอนนั้นพี่มีทั้ง พี่ พี่เลอ พี่แจ๊ค ที่เทรนได้ทั้งฟิสิกส์และเลข มีพี่ตี๋ที่เทรนเคมีให้ได้... แต่โดยมากแล้ว เคมีต้องปล่อยให้ไปถึงมือพี่เพียว... เพราะไม่มีใครแ็ข็งเคมีระดับเทพซักคนในรุ่นพี่...
ต้องปล่อยมาถึงรุ่นต่อไป กว่าจะมีเทพเคมีมาอีกครั้งอย่างพี่ต่อ พี่ผึ้ง พี่ติง .... (ลองถามพี่ไผ่ดูได้ว่า เทรนกับพี่ๆ ชุดที่ว่านี้เป็นยังไง ^__^)
ตอนนี้ตามน้ำซะเยอะ...รอต่อตอนหน้านะครับ เริ่มโครงการกันดีกว่า...
ี่
